Σελίδες

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2016

"Worship of the Stars"- Sophia Centre Conference 2016 [English]

Cassius: "The fault, dear Brutus, 
is not in our stars, but in ourselves."
Shakespeare, "Julius Caesar" I, ii 140-1

In some cultures the sun, moon, stars and planets are worshipped. In others they may be revered as representatives or symbols of divinity. Sometimes the sky itself is divine. In sacred texts celestial bodies are often metaphors for, or symbols of, gods or goddesses. Often sacred spaces and buildings are designed with a specific relationship to the celestial bodies. This is the theme of this year's conference of the "Sophia Project for the Study of Cosmology in Culture", which is going to take place in Bath on 25-26 June 2016. The title of the Conference is "Worship of the Stars: Celestial Themes in Observance and Practice of the Sacred". The talks presented examine the relationship between the sky, the celestial bodies and notions of divinity, religious practice and observance, and explore a variety of perspectives, through imagery, myth, anthropology, architecture, performance, literary studies and the history of art and the study of religions. More information about the speakers and abstracts of their talks: http://www.sophia-project.net/conferences/WorshipOfStars/speakers.php


"Hubris in the Skies"
In this year's Sophia Center Conference, I have the honor and pleasure to participate as on of the speakers. The title of my talk is: "Hubris in the Skies: expelling the sacred in Aristophanes' 'Birds' and 'Clouds'."
Abstract: To ancient Greeks the sun, the moon and other celestial bodies were thought to be personified divinities. Nonetheless, voices seeking non-supernatural explanations for celestial phenomena were already present in the writings of pre-Socratic philosophers. Even so, to re-imagine cosmic order governed predominately by the laws of nature and not the divine was to invite trouble, since it was perceived in one way or the other as sacrilege. In Clouds, the comic playwright Aristophanes makes implicit references to this tension, when he criticizes the corrections on the Athenian civic calendar made by the famous astronomer and mathematician of his time, Meton. On the same grounds, in Birds Meton is introduced as an air-geometer of a "star-city" located on the heavens. Beyond the comic element of the scene, the use of geometrical language to define and consecrate the city may have a further motive. I would therefore purpose that we may see Meton's role in both plays as an expression to target those social elites and intellectual thinkers, such as Socrates who were held responsible for stripping away the sacred related to the observation of celestial bodies and phenomena.

A few words about the "Sophia Project for the Study of Cosmology in Culture"


The Sophia Centre for the Study of Cosmology in Culture, a research and teaching centre within the School of Archaeology, History and Anthropology at the University of Wales Trinity Saint David. The Centre's remit is the consideration of how we live on planet Earth, with particular reference to the sky and cosmos as part of the wider environment. Its work is partly historical, partly anthropological and partly philosophical. It has a wide-ranging remit to investigate the role of cosmological, astronomical and astrological beliefs, models and ideas in human culture, including the theory and practice of myth, magic, divination, religion, spirituality, architecture, politics and the arts. It deals with the modern world as much as indigenous or ancient practices. Its current projects include the Harmony Initiative which explores how people can or do live in harmony with the planet and connects to wider environmental concerns. The Centre supervises PhD students, holds conferences, publishes, sponsors events and teaches the University's MA in Cultural Astronomy and Astrology.


Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

"Worship of the Stars"- Sophia Centre Conference 2016 [Συνέδριο]

Cassius: "The fault, dear Brutus, 
is not in our stars, but in ourselves."
Shakespeare, "Julius Caesar" I, ii 140-1

Είναι γνωστό ότι οι αρχαίοι πολιτισμοί λάτρευαν τα ουράνια σώματα: τον Ήλιο, τη Σελήνη, τους αστερισμούς και τους πλανήτες.  Σε κάποιους άλλους πολιτισμούς μπορεί επίσης να τιμούνταν σαν εκπρόσωποι ή σύμβολα του θείου. Μερικές φορές ο ίδιος ο ουρανός θεωρείται ως κάτι το ιερό. Συχνά στα ιερά κείμενα των πολιτισμών αυτών γίνεται αναφορά  στα πλανητικά σώματα τα οποία παρομοιάζονται ή συμβολίζονται με τους ίδιους τους θεούς ή τις θεές. Επίσης συχνά ιεροί τόποι και κτίσματα είναι σχεδιασμένα με βάση την ιδιαίτερη σχέση με τα ουράνια σώματα. 


Kees van Dongen, "Stars" (1912)
Πάνω σε αυτό το θεματικό πλαίσιο είναι σχεδιασμένο και το φετινό συνέδριο του "Sophia Project for the Study of Cosmology in Culture" που πραγματοποείται 25-26 Ιουνίου στο Βath του Ην. Βασιλείου. Το θέμα του συνεδρίου έχει τίτλο "Worship of the Stars: Celestial Themes in Observance and Practice of the Sacred". [σε ελεύθερη μετάφραση: "Η Λατρεία των Άστρων: Ουράνια Θέματα στη Συμμετοχή και Πρακτική του Θείου"]. Οι ομιλίες που θα παρουσιαστούν στο συνέδριο εξετάζουν τη σχέση μεταξύ του ουρανού, των ουρανίων σωμάτων και την έννοια θείου, της θρησκευτικής πρακτικής και συμμετοχής στη λατρεία. Οι ομιλίες προσεγγίζουν το θέμα του συνεδρίου εξετάζοντας παραδείγματα από διαφορετικές ιστορικές περιόδους και πολιτισμούς μέσα από την εικονογραφία, το μύθο, την ανθρωπολογία, την αρχιτεκτονική, το θέατρο, τις λογοτεχνικές μελέτες, την ιστορία της τέχνης και τη μελέτη των θρησκειών. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους ομιλητές και τις περιλήψεις των εισηγήσεών τους μπορείτε να δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο: http://www.sophia-project.net/conferences/WorshipOfStars/speakers.php

"Ύβρις στους Ουρανούς"

Στο φετινό συνέδριο του "Sophia Project for the Study of Cosmology in Culture" έχω τη χαρά και τη τιμή να παρεβρεθώ ως μία από τους ομιλητές. Ο τίτλος της εισήγησής μου είναι: "Hubris in the Skies: expelling the sacred in Aristophanes' 'Birds' and 'Clouds'." [σε ελληνική μετάφραση, "Ύβρις στους Ουρανούς: εκδιώκοντας το θείο από τις 'Όρνιθες' και τις 'Νεφέλες' του Αριστοφάνη."] Η ομιλία μου αφορά στην κοσμολογία του αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Αν και για τους αρχαίους Έλληνες ο Ήλιος, η Σελήνη και τα άλλα ουράνια σώματα θεωρούνταν σαν εκδηλώσεις του θείου, ωστόσο στα έργα των προ-σωκρατικών φιλοσόφων μπορεί να διακρίνει κάποιος τις πρώτες προσπάθειες μίας επιστημονικής προσέγγισης και μελέτης τους. Παρόλο αυτά, η διαμόρφωση μίας κοσμολογίας που βασίζεται κυρίως στους φυσικούς νόμους και όχι υπό το πρίσμα του θείου ήταν θα λέγαμε κόκκινο πανί για τον αρχαίο κόσμο, καθώς θεωρούταν λίγο έως πολύ ιεροσυλία. Στη κωμωδία  του Αριστοφάνη "Νεφέλες", ο  ποιητής κάνει μία έμμεση αναφορά σε αυτή τη διαμάχη, όταν ασκεί κριτική στο έργο του σημαντικού αστρονόμου και μαθηματικού της εποχής του, το Μέτονα ο οποίος είχε εργαστεί πάνω σε συγκεκριμένες ημερολογιακές διορθώσεις (o περίφημος μετωνικός κύκλος) τις οποίες συμπεριέλαβε στο Σεληνιακό Αττικό ημερολόγιο. Με τον ίδιο τρόπο, στις "Όρνιθες" ο Αριστοφάνης παρουσιάζει το Μέτονα σαν έναν "γεωμέτρη των ουρανών", ο οποίος σχεδιάζει την ιδανική ουράνια πολιτεία. Εκτός από το κωμικό στοιχείο που είναι προφανές στο θεατρικό έργο, η χρήση γεωμετρικής γλώσσας και οργάνων για τον καθορισμό και καθοσίωση των ορίων της μίας νέας πόλης στον ουρανό έχει και άλλες προεκτάσεις. Στην ομιλία μου λοιπόν θα εξετάσω πώς ο θεατρικός ρόλος του αστρονόμου Μέτονα χρησιμοποιείται από τον Αριστοφάνη σαν ένα μέσο κριτικής για την πνευματική και κοινωνική ελίτ της εποχής του, όπως ο Σωκράτης, που θεωρούνταν ως υπεύθυνοι για την απομόνωση και αποκλεισμό του θείου σε σχέση με την παρατήρηση των ουρανίων σωμάτων και φαινομένων.  

Λίγα λόγια για το "Sophia Project for the Study of Cosmology in Culture"
Το "Sophia Center for the Study of Cosmology in Culture" είναι ένα ερευνητικό κέντρο του τμήματος Αρχαιολογίας, Ιστορίας και Ανθρωπολογίας [School of Archaeology, History and Anthropology] του πανεπιστημίου της Ουαλίας, Trinity Saint David [University of Wales Trinity Saint David]. Tο κέντρο έχει ως στόχο τη μελέτη του ρόλου των κοσμολογικών, αστρολογικών και αστρονομικών αντιλήψεων, μοντέλων και ιδεών στον ανθρώπινο πολιτισμό, καθώς και τις θεωρητικές και πρακτικές προεκτάσεις του μύθου, της μαγείας, της μαντικής, της θρησκείας, του πνευματισμού, της πολιτικής και των τεχνών. Ασχολείται τόσο με το σύγχρονο κόσμο, όσο και με γηγενείς ή αρχαίες πρακτικές, και ένα ιδιαίτερο γνώρισμα της μελέτης που γίνεται στο Κέντρο αυτό είναι η ενσωμάτωση του ουρανίου στερεώματος σαν ένα βασικό ερμηνευτικό κλειδί του φυσικού περιβάλλοντος. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, το Κέντρο έχει ενδιαφέρον στη μελέτη του τρόπου που ζούμε στον πλανήτη μας και τη σύνδεσή μας με το Σύμπαν συνολικά.

Μία από τις πιο σημαντικές δραστηριότητες του Sophia Center είναι το πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών με θέμα τη πολιτισμική Αστρονομία και Αστρολογία. [MA in Cultural Astronomy and Astrology]. Το πρόγραμμα αυτό των μεταπτυχιακών σπουδών αποτελεί μία μοναδική σειρά μαθημάτων που αφορά στους τρόπους που ο άνθρωπος απέδωσε και βρήκε νόημα στους πλανήτες, στους αστερισμούς και στον ουρανό, και δημιούργησε κοσμολογίες, οι οποίες αποτελούν τη βάση του πολιτισμού και της κοινωνίας του. Στο πρόγραμμα αυτό εκτός από τον υπεύθυνο σπουδών Dr. Nicholas Campion, καταξιωμένο Βρετανό αστρολόγο και ιστορικό της αστρολογίας και πολιτισμικής αστρονομίας διδάσκουν επίσης  καθηγητές και ερευνητές με σημαντικό σημαντικό συγγραφικό έργο και δραστηριότητα όπως οι Crystal Addey, Laura Andrikopoulos, Alie Bird, Bernadette Brady, Frances Clynes, Patrick Curry, Dorian Greenbaum, Darrelyn Gunzburg, Kim Malville, Garry Phillipson, Fabio Silva, Anthony Thorley, Amy Whitehead.
Περισσότερες πληροφορίες για το Sophia Center Project εδώ: http://www.sophia-project.net/index.php