Τον περασμένο αιώνα η παρουσία της αστρονομίας και αστρολογίας μέσα στην τέχνη ή γενικότερα στην εικονογραφία, όπως ο τομέας της έντυπης διαφήμισης ήταν πιο ζωντανή, ίσως γιατί η καθημερινότητά μας δεν ήταν τόσο λουσμένη στο φως. Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μία σειρά διαφημιστικών πόστερ που κυκλοφόρησαν μεταξύ 1934/1935 για την προώθηση του γνωστού γαλλικού κονιάκ 3 αστέρων, Hennessy. Η σειρά αυτή αφορά δώδεκα εικόνες, οι οποίες αντλούν τη θεματογραφία τους από το ζωδιακό κύκλο και έχουν φιλοτεχνηθεί από τον Paul-Robert Bazé. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι κάθε ένα από αυτά τα έργα δείχνει μία βαθιά γνώση για τον συμβολισμό και τα αρχέτυπα που είναι συνδεδεμένο κάθε ζώδιο ξεχωριστά, γεγονός που έως έναν βαθμό επιβεβαιώνει την εξοικείωση τόσο του καλλιτέχνη όσο και του κοινού που απευθύνεται στη "γλώσσα των αστερισμών" τα προηγούμενα χρόνια.
Κάθε εικόνα παρουσιάζει μία συγκεκριμένη σκηνή από ένα μύθο ή μία σύνθεση συμβολισμών που έχουν συσχετιστεί με το κάθε ζώδιο. Στην κορυφή της διαφήμισης αποτυπώνεται η εικόνα του ζώου ή του αντικείμενου που αφορά το κάθε ζώδιο, ακολουθεί ο αντίστοιχος αστρικός σχηματισμός του όπως αυτός διαγράφεται στον ουρανό, και πάνω σε αυτά κυριαρχούν τρία αστέρια, τα οποία αναφέρονται στα έτη παλαίωσης του κονιάκ. Ο καλλιτέχνης δανείζεται για όλες τις ζωδιακές απεικονίσεις γνωστά εικονογραφικά παραδείγματα που προέρχονται από το έργο του Alexander Jamieson, Celestial Atlas [1822] (δες τις συμπληρωματικές εικόνες που συνοδεύουν κάθε ζωδιο παρακάτω.) Τα λόγια που πλαισιώνουν κάθε εικόνα στο κάτω μέρος δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για όσους γευτούν το Hennessy ότι πρόκειται για ένα κονιάκ διαχρονικό και σε άμεση σχέση με την ιστορία του σύμπαντος και τον κύκλο της ίδιας της ζωής, το ζωδιακό κύκλο. Αναφέρεται: "κάτω από κάθε ζώδιο, σε κάθε εποχή, Hennessy. Το όνομα του διάσημου κονιάκ." Αυτό που ακολουθεί είναι μία παρουσίαση των 12 αυτών διαφημιστικών πόστερ μαζί με μία σύντομη ανάλυση, χωρίς φυσικά να εξαντλούνται όλα τα επίπεδα ανάγνωσής τους.
Κριός-Le Bélier
Αυτό που κυριαρχεί στην εικόνα αυτή είναι ένα φυσικό τοπίο στην ακμή της άνθισής του διατυμπανίζοντας τον ερχομό της άνοιξης, καθόλου τυχαίο μια και το ζώδιο του Κριού είναι εκείνο που ανοίγει την αυλαία του ζωδιακού με την εαρινή ισημερία. Πρόκειται για τον ερχομό της νέας ζωής, συνδέεται με το αρχέγονο πυρ που φέρει μέσα του την καυτή γονιμοποιό ενέργεια της δημιουργίας, η οποία πραγματώνεται στο ζώδιο του Κριού. Πρόκειται για μία ενέργεια εξωστρεφή και άκρως ανεξέλεγκτη--όπως και αυτή του ζώου του Κριού-- την οποία διοχετεύουν οι πρώτες ζεστές ηλιακές ακτίνες και η αύξηση του φωτός μετά την εαρινή ισημερία.
Η δημιουργία αυτή πραγματώνεται μέσα από την ένωση του αρσενικού και του θηλυκού όπου εδώ πιθανόν αντιπροσωπεύονται τόσο από το νεαρό ζευγάρι στο κέντρο της εικόνας, (παραπέμποντας πιθανόν στο πρώτο ζευγάρι των ανθρώπων στη Γη μπροστά από το Δέντρο της Ζωής), όσο και από το αντίστοιχο κριάρι με το ζευγάρι του στα αριστερά. Θυμίζοντας την ιστορία των πρωτοπλάστων σύμφωνα με την ιουδαϊκή, τη χριστιανική και την ισλαμική παράδοση, ο Αδάμ είναι ο πρώτος άνθρωπος στον οίκο του Κριού. Αντίστοιχα, η Εύα έχει συνδεθεί με αρκετά μυθολογικά αρχέτυπα όπως αυτό της Ήρας, της συζύγου του Δία, πράγμα που δικαιολογεί και την απεικόνιση του ιερού της πουλιού, του παγωνιού δίπλα στη νεαρή γυναίκα.
Ταύρος-Le Taureau
Εάν ο Κριός ενσαρκώνει τη σπορά και την εκκίνηση, το δεύτερο ζώδιο, ο Ταύρος ενσαρκώνει τη στιγμή της σύλληψης-κτήσης προσφέροντας τη μήτρα της Γης, που είναι απαραίτητη να υποδεχθεί το σπέρμα του Κριού και να υποστηρίξει σταθερά, πρακτικά και επίμονα τη νέα ζωή. Εδώ η ζωή μορφοποιείται και σμιλεύεται. Όπως και στην προηγούμενη εικόνα και εδώ κυριαρχεί ένα ανοιξιάτικο τοπίο βρισκόμενοι στο δεύτερο ζώδιο της άνοιξης. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα απεικονίζεται ο μύθος της "Αρπαγής της Ευρώπης" από το Δία, ο οποίος την ερωτεύτηκε και μεταμορφώθηκε σε λευκό ταύρο για να την αποπλανήσει, αφού κρύφτηκε μέσα στα κοπάδια του πατέρα της (διακρίνονται στο βάθος της εικόνας).
Eνώ λοιπόν η Ευρώπη μάζευε λουλούδια για να φτιάξει γιρλάντες μαζί με τις φίλες της, θαύμασε τον άσπρο ταύρο και τότε ο Δίας την άρπαξε στην πλάτη του και τη μετέφερε στο νησί της Κρήτης για να ενωθεί μαζί της. Μετά από αυτό ο Δίας ανακατασκεύασε το λευκό ταύρο και τον έκανε αστερισμό στον ουρανό, καταλαμβάνοντας έτσι τη θέση του στο ζωδιακό κύκλο.
Δίδυμος-Les Gémeau
Ευμετάβλητο εκ φύσεως και αεικίνητο, όπως ο πλανήτης κυβερνήτης του, ο Ερμής, το ζώδιο των Διδύμων στην επόμενη εικόνα αντιπροσωπεύεται από τους Κάστωρ και Πολυδεύκη, γνωστοί και σαν Διόσκουροι, γιοι του Δία και της Λήδας. Εδώ συγκεκριμένα τα δύο αδέρφια απεικονίζονται έφιπποι, συμμετέχοντας στο κυνήγι του περίφημου αγριογούρουνου της Ελληνικής μυθολογίας, τον Καλυδώνιο κάπρο.
Το ενδιαφέρον εδώ βρίσκεται ότι, εκτός από τον αστερισμό των Διδύμων που εικονίζεται μέσα από τους Διόσκουρους, ο καλλιτέχνης συμπληρώνει στο σκηνικό του κυνηγιού και έναν σκύλο. Δεν πρόκειται όμως για μία απλά λεπτομέρεια. Τοσο εικονογραφικά, όσο και αστρολογικά πρόκειται για την απεικόνιση του πιο δημοφιλούς σκύλου των ουρανών, τον Σείριο (Ο Άλφα του Μεγάλου Κυνός-Canis Major). Αν δούμε και τη χωροταξία των αστερισμών στον ουράνιο θόλο, η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία, ο Σείριος αναπαριστά σύμφωνα με τη μυθολογία έναν από τους σκύλους του κηνυγού Ωρίωνα, του οποίου ο αστερισμός βρίσκεται νότια του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων.
Καρκίνος-Le Cancer
Στην εικόνα αυτή κυριαρχεί ένα ελάφι, το ιερό ζώο της θεάς Άρτεμης η οποία συνδέεται με τη Σελήνη, τον αστρολογικό κυβερνήτη του ζωδίου του Καρκίνου. Στην αστρολογική ερμηνεία των 12 Άθλων του Ηρακλή, η συγγραφέας Alice Bailey αναφέρει ότι ο άθλος που αφορά το ζώδιο του Καρκίνου παρουσιάζει τον Ηρακλή να κυνηγάει την έλαφο που ανήκε τόσο στη Diana, την κυνηγό των ουρανών όσο και στην Άρτεμη τη θεά της Σελήνης. Στην Ελληνική μυθολογία πρόκειται για τη λεγόμενη Κερυνίτιδα Έλαφο, προτατευόμενο ζώο της Άρτεμης, το οποίο περιγράφεται με χρυσά κέρατα και χάλκινες οπλές.
Στο βάθος της εικόνας πιθανότατα να είναι ο Ηρακλής, ο οποίος λέγεται ότι κυνηγούσε την έλαφο για ένα ολόκληρο χρόνο σε όλη την Ελλάδα μέχρι που την κέντρισε και την τραυμάτισε όταν αυτή σταμάτησε για να πιει νερό. Παρατηρήστε ότι το ελάφι εδώ απεικονίζεται μπροστά από την κοίτη ενός ποταμιού. Αν και εικονογραφικά η ανδρική μορφή δεν θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την τυπική μορφή του Ηρακλή, το γεγονός ότι είναι σχεδόν γυμνή δίπλα σε ένα καπέλο παραπέμπει πιθανόν στο θερινό ηλιοστάσιο, την έναρξη του καλοκαιριού στις 21 Ιουνίου, όταν δηλαδή ο Ήλιος ξεκινάει να διατρέχει τον αστερισμό του Καρκίνου.
Λέων-Le Lion
Ο μύθος που έχει συσχετιστεί κλασσικά με το ζώδιο του Λέοντα δεν είναι άλλος από τον πρώτο άθλο του Ηρακλή και του Λιονταριού της Νεμέας. Ο Ήλιος, ο πλανητικός εκπρόσωπος του Λέοντα εκπέμπει τη Ζωοποιό του και Δημιουργική του Δύναμη, που χωρίς αυτή η παρουσία της ζωής θα ήταν ανύπαρκτη. Εδώ ο άνθρωπος γεννιέται, αυτοεκφράζεται, είναι βασιλιάς, είναι αυτόφωτος σαν τον Ήλιο, είναι σταθερός και εκφράζει το Εγώ του απόλυτα, ολοκληρώνοντας με άλλα λόγια αυτό που ξεκίνησε ο Κριός. Ο Ηρακλής, λοιπόν, για την Ελληνική μυθολογία αποτελεί την προσωποποίηση του ηλιακού ήρωα που ξεκινάει το ταξίδι της προσωπικής του αναζήσης για να εκφράσει πραγματικά την ατομική μοναδικότητά του.
Παρθένος-Le Vierge
Η φιγούρα που κυριαρχεί στα αριστερά της εικόνας αποτελεί τη μεγάλη μυθική μορφή που βρίσκεται πίσω από την Παρθένο: είναι η Μεγάλη Μητέρα, η Magna Mater, η οποία κάθε άλλο παρά παρθένος ήταν. Στην πραγματικότητα ο μύθος την παρουσιάζει ως μεγάλη και γόνιμη Εταίρα, η οποία είναι παρθένος με την έννοια ότι είναι αυτάρκης. Δεν είναι έτσι τυχαίο ότι εδώ η γυναικεία μορφή, πιθανότατα η προσωποποίηση της Δήμητρας-Ceres φέρει στα χέρια της γεμάτα καλάθια παραπέμποντας και στην έναρξη της εποχής του τρύγου που συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος του Σεπτεμβρίου, τον γενέθλιο μήνα του ζωδίου.
Ο οξυπύθμενος αμφορέας στα δεξιά της εικόνας, δοχείο που στην κλασσική αρχαιότητα χρησιμοποιούταν για την αποθήκευση του κρασιού, αποτελεί ακόμα ένα στοιχείο που ταιριάζει με τις αντίστοιχες δραστηριότητες της εποχής. Στο πρόσωπο λοιπόν της Παρθένου αντικατοπτρίζεται η αυτάρκεια εκφραζόμενη αυτόνομα, χωρίς σύζυγο, προσφέροντας τη θηλυκότητά της ελεύθερα, όπου εκείνη έκρινε. Προσέξτε ότι εμφανίζεται με δύο μικρά παιδιά, αλλά χωρίς σύζυγο κάτι που παραπέμπει ανάμεσα στα άλλα και στη μεταγενέστερη σύνδεσή της με την Παρθένο Μαρία στους μεσαιωνικούς χρόνους.
Ευμετάβλητο εκ φύσεως και αεικίνητο, όπως ο πλανήτης κυβερνήτης του, ο Ερμής, το ζώδιο των Διδύμων στην επόμενη εικόνα αντιπροσωπεύεται από τους Κάστωρ και Πολυδεύκη, γνωστοί και σαν Διόσκουροι, γιοι του Δία και της Λήδας. Εδώ συγκεκριμένα τα δύο αδέρφια απεικονίζονται έφιπποι, συμμετέχοντας στο κυνήγι του περίφημου αγριογούρουνου της Ελληνικής μυθολογίας, τον Καλυδώνιο κάπρο. Το ενδιαφέρον εδώ βρίσκεται ότι, εκτός από τον αστερισμό των Διδύμων που εικονίζεται μέσα από τους Διόσκουρους, ο καλλιτέχνης συμπληρώνει στο σκηνικό του κυνηγιού και έναν σκύλο. Δεν πρόκειται όμως για μία απλά λεπτομέρεια. Τοσο εικονογραφικά, όσο και αστρολογικά πρόκειται για την απεικόνιση του πιο δημοφιλούς σκύλου των ουρανών, τον Σείριο (Ο Άλφα του Μεγάλου Κυνός-Canis Major). Αν δούμε και τη χωροταξία των αστερισμών στον ουράνιο θόλο, η επιλογή αυτή δεν είναι τυχαία, ο Σείριος αναπαριστά σύμφωνα με τη μυθολογία έναν από τους σκύλους του κηνυγού Ωρίωνα, του οποίου ο αστερισμός βρίσκεται νότια του αστερισμού του Ταύρου και των Διδύμων.
Στην εικόνα αυτή κυριαρχεί ένα ελάφι, το ιερό ζώο της θεάς Άρτεμης η οποία συνδέεται με τη Σελήνη, τον αστρολογικό κυβερνήτη του ζωδίου του Καρκίνου. Στην αστρολογική ερμηνεία των 12 Άθλων του Ηρακλή, η συγγραφέας Alice Bailey αναφέρει ότι ο άθλος που αφορά το ζώδιο του Καρκίνου παρουσιάζει τον Ηρακλή να κυνηγάει την έλαφο που ανήκε τόσο στη Diana, την κυνηγό των ουρανών όσο και στην Άρτεμη τη θεά της Σελήνης. Στην Ελληνική μυθολογία πρόκειται για τη λεγόμενη Κερυνίτιδα Έλαφο, προτατευόμενο ζώο της Άρτεμης, το οποίο περιγράφεται με χρυσά κέρατα και χάλκινες οπλές.
Ο μύθος που έχει συσχετιστεί κλασσικά με το ζώδιο του Λέοντα δεν είναι άλλος από τον πρώτο άθλο του Ηρακλή και του Λιονταριού της Νεμέας. Ο Ήλιος, ο πλανητικός εκπρόσωπος του Λέοντα εκπέμπει τη Ζωοποιό του και Δημιουργική του Δύναμη, που χωρίς αυτή η παρουσία της ζωής θα ήταν ανύπαρκτη. Εδώ ο άνθρωπος γεννιέται, αυτοεκφράζεται, είναι βασιλιάς, είναι αυτόφωτος σαν τον Ήλιο, είναι σταθερός και εκφράζει το Εγώ του απόλυτα, ολοκληρώνοντας με άλλα λόγια αυτό που ξεκίνησε ο Κριός. Ο Ηρακλής, λοιπόν, για την Ελληνική μυθολογία αποτελεί την προσωποποίηση του ηλιακού ήρωα που ξεκινάει το ταξίδι της προσωπικής του αναζήσης για να εκφράσει πραγματικά την ατομική μοναδικότητά του. Η φιγούρα που κυριαρχεί στα αριστερά της εικόνας αποτελεί τη μεγάλη μυθική μορφή που βρίσκεται πίσω από την Παρθένο: είναι η Μεγάλη Μητέρα, η Magna Mater, η οποία κάθε άλλο παρά παρθένος ήταν. Στην πραγματικότητα ο μύθος την παρουσιάζει ως μεγάλη και γόνιμη Εταίρα, η οποία είναι παρθένος με την έννοια ότι είναι αυτάρκης. Δεν είναι έτσι τυχαίο ότι εδώ η γυναικεία μορφή, πιθανότατα η προσωποποίηση της Δήμητρας-Ceres φέρει στα χέρια της γεμάτα καλάθια παραπέμποντας και στην έναρξη της εποχής του τρύγου που συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος του Σεπτεμβρίου, τον γενέθλιο μήνα του ζωδίου.
Ζυγός-La Balance
Στην εικόνα αυτή κυριαρχεί το στοιχείο της διπολικότητας, των αντιθέτων, αλλά και της σύζευξης. Η εικόνα αυτή χρονικά συνδέεται με την έναρξη του φθινοπώρου και τις αντίστοιχες γεωργικές εργασίες. Το ζώδιο του Ζυγού εγκαινιάζει τη φθινοπωρινή ισημερία, την εποχή όπου ο Ήλιος αρχίζει να χάνει τη λάμψη του και η μέρα αρχίζει να μικραίνει. Η έννοια της ισορροπίας σαν απώτερος σκοπός του Ζυγού παρουσιάζεται εδώ μέσα από το ζεύγος των γεωργών, οι οποίοι κατευθύνουν ένα άλλο ζευγάρι βοδιών που οργώνουν τη Γη. Όπως λοιπόν με την ισημερία πραγματοποιείται η ισορροπία της μέρας και της νύχτας στον ουρανό, έτσι και στη γη αναζητά να πετύχει την ισορροπία.
Σκορπιός-Le Scorpion
Για το ζώδιο του Σκορπιού ο εικονογράφος επέλεξε έναν μύθο που συνδέεται με τον υιό του Ηλίου, Φαέθωνα. Μία μέρα ο Φαέθων ζήτησε από τον πατέρα του να τον αφήσει να οδηγήσει το περίφημο άρμα του. Ο Ήλιος, αν και διστακτικός αποφάσισε να τον αφήσει αφού προηγουμένως είχε ορκιστεί στα νερά της Στυγός ότι δεν θα χαλούσε κανένα χατήρι του υιού του. Όταν όμως τα λευκά άλογα του άρματος αντίκρισαν τον αστερισμό του Σκορπιού στον ουρανό, αφηνίασαν με αποτέλεσμα ο Φαέθων να χάσει τον έλεγχό τους στην προσπάθειά του να αποφύγει το θανατηφόρο δάγκωμα της σηκωμένης ουράς του Σκορπιού. Η διατάραξη αυτή στην ροή της ηλιακής ενέργειας είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τη Γη.
Όταν το άρμα απομακρυνόταν η Γη πάγωνε, ενώ όταν το άρμα πλησίαζε πολύ κοντά εκείνη καιγόταν από τις φλόγες του Ηλίου μετατρέποντας τις εύφορες εκτάσεις στην Αφρική σε ερήμους. Η παρέμβαση του Δία ήταν σωτήρια όταν σταμάτησε την τρελή πορεία του άρματος κατακεραυνώνοντας τον Φαέθωνα, ο οποίος γκρεμίστηκε στον Ηριδανό ποταμό.
Τοξότης-Le Sagittaire
Η σύνθεση της συγκεκριμένης εικόνας συνδέεται με το Δία, κυβερνήτη του ζωδίου του Τοξότη και τον μεγαλύτερο σε διαστάσεις και μάζα πλανήτη του Ηλιακού μας συστήματος. Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών καθώς και ότι καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση σαν αστερισμός του ζωδιακού στο ουράνιο στερέωμα έχει συνδεθεί και με την ευδαιμονία, την επέκταση, την ευκαιρία και την τύχη. Εν δυνάμει, είναι ένας δεύτερος Ήλιος στην ουράνια γειτονιά μας. Όταν ο Ήλιος διατρέχει το ζώδιο του Τοξότη είναι και εκείνη η εποχή όπου σε παραδοσιακές θρησκείες έχουμε την έλευση του φωτός μέσα από τη γέννηση ενός σωτήρα, όπως για παράδειγμα ο Μίθρας ή ο Χριστός.
Λίγο πριν ο Ήλιος σταθεί στο χαμηλότερο σημείο του ορίζοντα με το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου, ο άνθρωπος απαλλαγμένος από την πάλη με τις εμμονές και τα πάθη του προηγουμένου ζωδίου του Σκορπιού, ξαναβγαίνει στο Φως, στην κοινωνία και αναζητάει αρχές, πρότυπα, νόμους, δομές που συνήθως βρίσκει μέσα από την ενασχόλησή του με τις επιστήμες, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία. Δεν είναι έτσι τυχαίο ότι ο καλλιτέχνης εδώ επιλέγει να αποτυπώσει τους Τρεις Μάγους, οι οποίοι χρησιμοποίησαν την αστρολογία-αστρονομία για προσδιορίσουν τη μέρα και τον τόπο της γέννησης του Ιησού. Μέσα από την εικόνα αυτή των σοφών που φέρουν δώρα από χώρες μακρινές δένουν νοηματικά τα χαρακτηριστικά εκείνα που έχουν αποδωθεί στο ζώδιο του Τοξότη: ταξίδια, εξωτερικό, επέκταση, σοφία, αισιοδοξία. Φυσικά δεν θα πρέπει να παραλήψουμε εδώ τη σύνδεση με τον πιο διάσημο κένταυρο στη μυθολογία, το Χείρωνα, ο οποίος σαν ένας τέταρτος μάγος τοξεύει δείχνοντας με το τόξο του το Αστέρι της Βηθλεέμ. Είναι ο σοφός, ο δάσκαλος, ο φιλόσοφος στον οποίο μαθητεύουν οι γιοι των πιο σημαντικών βασιλέων της αρχαίας Ελλάδας για να διευρύνουν και να αναπτύξουν τις απαραίτητες ικανότητες για έναν σωστό ηγέτη.
Αιγόκερως-Le Capricorne
Εκτός από τη Δύση, η αστρολογία και η αστρονομία αναπτύχθηκαν φυσικά και στον Αραβικό κόσμο, ο οποίος και τις ανέπτυξε ειδωμένες μέσα από το δικό του πρίσμα. Το αραβικό ωροσκόπιο βασίζεται πάνω σε ένα μοντέλο ερμηνείας χρησιμοποιώντας 12 χαρακτήρες ανθρώπων που αντιστοιχούν στους 12 μήνες, δηλαδή ανάλογα με τη θέση που βρίσκεται ο Ήλιος κάθε φορά. Συμπληρωματικά, σε αυτή τη θέση ανήκει και ένα όπλο, ανάλογα με το μέγεθός τους, αλλά και το από πόσο μακρυά θα μπορούσαν να φέρουν το πλήγμα στον εχθρό. Έτσι στη συγκεκριμένη εικόνα βλέπουμε μία σκηνή κυνηγιού, όπου ο ένας κυνηγός είναι έτοιμος να βάλλει το θήραμά του με μία σφεντόνα, χαρακτηριστικό όπλο για όσους είναι γεννημένοι την περίοδο που αντιστοιχεί στη Δυτική αστρολογία με το ζώδιο του Αιγόκερου. Αν και μικρή σε μέγεθος, η ζημιά που μπορούσε να κάνει από μακρυά είναι μεγάλη [δες εδώ]. Με αυτό τον τρόπο κάθε όπλο φέρει τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ζωδιακής ιδιοσυγκρασίας. Το ενδιαφέρον σε αυτή την προσέγγιση είναι ότι εξελικτικά κάποιος μπορεί να αλλάξει το όπλο που φέρει εκ γενετής μεταφέροντας το μήνυμα ότι τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο και ο "πόλεμος" για τη ζωή μπορεί κάθε στιγμή να αλλάξει ανάλογα με τις επιλογές και της πράξεις του καθενός.
Υδροχόος-Le Verseau
Και ενώ με το προηγούμενο ζώδιο ο άνθρωπος βίωσε τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου μέσα από το χειμερινό ηλιοστάσιο, ο Ήλιος συνεχίζει να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα στον ορίζοντα για να διατρέξει το ζώδιο του Υδροχόου. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη εικόνα είναι και αυτή που έχει ίσως τα περισσότερα πρόσωπα, καθώς στο ζώδιο αυτό ο άνθρωπος εμφανίζεται πλήρως κοινωνικοποιημένος και λειτουργεί καλύτερα όχι σε ζεύγη, αλλά μέσα από ομάδες. Μέσα σε αυτό το πνεύμα ο εικονογράφος επιλέγει να απεικονίσει τις νύμφες Υάδες, κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης. Σύμφωνα με το μύθο, μετά το θάνατο του αδερφού τους Ύαντα από ένα λιοντάρι εκείνες ξέσπασαν σε έναν ασταμάτητο θρήνο δικαιολογώντας και το όνομά τους που σημαίνει αυτές που φέρουν τη βροχή.
Οι θεοί τις λυπήθηκαν και τις μεταμόρφωσαν στον ομώνυμο αστερισμό των Υάδων στο κεφάλι του αστερισμού του Ταύρου. Τον αδερφό τους Ύαντα αντίστοιχα τον τοποθέτησαν στον ουρανό σαν τον αστερισμό του Υδροχόου. Οι αστερισμοί του Λεόντα και του Υδροχόου αποτελούν ένα από τα αστρολογικά δίπολα, αλλά και στον ουρανό ο ένας αστερισμός δεν συναντάει ποτέ τον άλλον ταυτόχρονα, αφού όταν ο ένας ανατέλλει ο άλλος έχει πια δύσει, θυμίζοντας έτσι το τραγικό τέλος του Ύαντα από το λιοντάρι.
Ιχθείς-Les Poissons
Το τελευταίο αστρολογικό αστέρι του κονιάκ συνδέεται με ένα φοβερό ον της Ελληνικής μυθολογίας, τον Τυφωέα, υιό της Γαίας ή της Ήρας. Κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας, ο Τυφωέας γίνεται επικίνδυνα απειλητικός προς όλους τους θεούς οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον Όλυμπο. Ο αστερισμός των Ιχθύων συμβολίζεται με δύο ψάρια που σύμφωνα με το μύθο μεταμορφώθηκαν η Αφροδίτη και ο υιός της Έρωτας για να γλιτώσουν από τον Τυφωέα. Για να δείξει την ευγνωμοσύνη της η θεά, τοποθέτησε τα δύο ψάρια στον ουρανό σαν τον αστερισμό των Ιχθύων και για αυτό το λόγο σε μεταγενέστερες πηγές ο αστερισμός αναφέρεται και σαν "η Αφροδίτη και ο Έρως" ή "η Αφροδίτη και ο Άδωνης."
Έντονο εδώ είναι και το στοιχείο της προσωπικής θυσίας και της ανάγκης για ολοκληρωτική κατάλυση αφού το ζώδιο των Ιχθύων εκφράζει μία διττή κατάσταση, είναι τόσο η αρχή όσο και το τέλος, μία μετάβαση, αλλά ταυτόχρονα και μία αναχώρηση. Ας μην ξεχνάμε ότι μετά τη συντριβή του Τυφωέα από το Δία, τελειώνει το γένος των Τιτάνων και ξεκινάει η βασιλεία του Πατέρα των θεών και των ανθρώπων.
Επίλογος Το κονιάκ είναι ένα ποτό που έχει τις ρίζες του στο καμμένο κρασί το οποίο χαλούσε κατά τη διάρκεια των μεγάλων ταξιδιών όταν μεταφερόταν στο μεσαίωνα. Με έναν ανάλογο τρόπο ίσως να έχουμε "χαλάσει" εμείς στη διάρκεια του συμπαντικού αυτού ταξιδιού. Σύμφωνα με έναν γαλλικό θρύλο ένας ιππότης μετά από ένα όνειρο αποφάσισε να κάψει το κρασί που παλαίωνε στα βαρέλια του για να αιχμαλωτίσει την ψυχή του. Η δεύτερη αυτή καύση γέννησε και το κονιάκ. Μήπως απέχουμε τόσο πολύ από τα αστέρια σήμερα και η ψυχή μας δεν αιχμαλωτίζεται πλέον από αυτά; Ίσως, αλλά με τη διαφορά ότι στο κονιάκ τα αστέρια συμβολίζουν μεν τα έτη έτη παλαίωσής του, αλλά σίγουρα δεν ξεπερνούν ούτε σε αριθμό ούτε σε παλαιότητα αυτά που αιώνες μας κοιτούν από ψηλά.
Τα φώτα του πολιτισμού μας τρεμοπαίζουν και καλούν όποιον μας κοιτάει από ψηλά να θαυμάσει τι έχουμε ίσως καταφέρει σαν είδος, ψιθυρίζοντας "κοιτάξτε, ήμαστε αυτό που φωτίζουμε". Χειμωνιάζει. Βάλτε σε ένα ποτήρι κονιάκ και αναρωτηθείτε αν ο πολιτισμός μας λουσμένος μέσα σε τόσο τεχνητό φως δεν έβλεπε πόσο μεγάλο είναι το σύμπαν που ζούμε, θα κατέληγε άραγε στο συμπέρασμα ότι ήμαστε ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει; Προσοχή, μόνο μην σας ζαλίσουν τα αστέρια του κονιάκ. Αυτά ως γνωστό είναι "χαλασμένα". Σηκώστε το κεφάλι ψηλά στα άλλα αστέρια και απαντήστε σε ό,τι σας κοιτάει ... "ήμαστε αυτό που μας φωτίζει."
Βιβλιογραφία:
Εκτός από τη Δύση, η αστρολογία και η αστρονομία αναπτύχθηκαν φυσικά και στον Αραβικό κόσμο, ο οποίος και τις ανέπτυξε ειδωμένες μέσα από το δικό του πρίσμα. Το αραβικό ωροσκόπιο βασίζεται πάνω σε ένα μοντέλο ερμηνείας χρησιμοποιώντας 12 χαρακτήρες ανθρώπων που αντιστοιχούν στους 12 μήνες, δηλαδή ανάλογα με τη θέση που βρίσκεται ο Ήλιος κάθε φορά. Συμπληρωματικά, σε αυτή τη θέση ανήκει και ένα όπλο, ανάλογα με το μέγεθός τους, αλλά και το από πόσο μακρυά θα μπορούσαν να φέρουν το πλήγμα στον εχθρό. Έτσι στη συγκεκριμένη εικόνα βλέπουμε μία σκηνή κυνηγιού, όπου ο ένας κυνηγός είναι έτοιμος να βάλλει το θήραμά του με μία σφεντόνα, χαρακτηριστικό όπλο για όσους είναι γεννημένοι την περίοδο που αντιστοιχεί στη Δυτική αστρολογία με το ζώδιο του Αιγόκερου. Αν και μικρή σε μέγεθος, η ζημιά που μπορούσε να κάνει από μακρυά είναι μεγάλη [δες εδώ]. Με αυτό τον τρόπο κάθε όπλο φέρει τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης ζωδιακής ιδιοσυγκρασίας. Το ενδιαφέρον σε αυτή την προσέγγιση είναι ότι εξελικτικά κάποιος μπορεί να αλλάξει το όπλο που φέρει εκ γενετής μεταφέροντας το μήνυμα ότι τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο και ο "πόλεμος" για τη ζωή μπορεί κάθε στιγμή να αλλάξει ανάλογα με τις επιλογές και της πράξεις του καθενός.
Και ενώ με το προηγούμενο ζώδιο ο άνθρωπος βίωσε τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου μέσα από το χειμερινό ηλιοστάσιο, ο Ήλιος συνεχίζει να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα στον ορίζοντα για να διατρέξει το ζώδιο του Υδροχόου. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη εικόνα είναι και αυτή που έχει ίσως τα περισσότερα πρόσωπα, καθώς στο ζώδιο αυτό ο άνθρωπος εμφανίζεται πλήρως κοινωνικοποιημένος και λειτουργεί καλύτερα όχι σε ζεύγη, αλλά μέσα από ομάδες. Μέσα σε αυτό το πνεύμα ο εικονογράφος επιλέγει να απεικονίσει τις νύμφες Υάδες, κόρες του Άτλαντα και της Πλειόνης. Σύμφωνα με το μύθο, μετά το θάνατο του αδερφού τους Ύαντα από ένα λιοντάρι εκείνες ξέσπασαν σε έναν ασταμάτητο θρήνο δικαιολογώντας και το όνομά τους που σημαίνει αυτές που φέρουν τη βροχή.
Το τελευταίο αστρολογικό αστέρι του κονιάκ συνδέεται με ένα φοβερό ον της Ελληνικής μυθολογίας, τον Τυφωέα, υιό της Γαίας ή της Ήρας. Κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας, ο Τυφωέας γίνεται επικίνδυνα απειλητικός προς όλους τους θεούς οι οποίοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον Όλυμπο. Ο αστερισμός των Ιχθύων συμβολίζεται με δύο ψάρια που σύμφωνα με το μύθο μεταμορφώθηκαν η Αφροδίτη και ο υιός της Έρωτας για να γλιτώσουν από τον Τυφωέα. Για να δείξει την ευγνωμοσύνη της η θεά, τοποθέτησε τα δύο ψάρια στον ουρανό σαν τον αστερισμό των Ιχθύων και για αυτό το λόγο σε μεταγενέστερες πηγές ο αστερισμός αναφέρεται και σαν "η Αφροδίτη και ο Έρως" ή "η Αφροδίτη και ο Άδωνης."
Τα φώτα του πολιτισμού μας τρεμοπαίζουν και καλούν όποιον μας κοιτάει από ψηλά να θαυμάσει τι έχουμε ίσως καταφέρει σαν είδος, ψιθυρίζοντας "κοιτάξτε, ήμαστε αυτό που φωτίζουμε". Χειμωνιάζει. Βάλτε σε ένα ποτήρι κονιάκ και αναρωτηθείτε αν ο πολιτισμός μας λουσμένος μέσα σε τόσο τεχνητό φως δεν έβλεπε πόσο μεγάλο είναι το σύμπαν που ζούμε, θα κατέληγε άραγε στο συμπέρασμα ότι ήμαστε ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει; Προσοχή, μόνο μην σας ζαλίσουν τα αστέρια του κονιάκ. Αυτά ως γνωστό είναι "χαλασμένα". Σηκώστε το κεφάλι ψηλά στα άλλα αστέρια και απαντήστε σε ό,τι σας κοιτάει ... "ήμαστε αυτό που μας φωτίζει."
Βιβλιογραφία:
~Green Liz, Αστρολογία για Ερωτευμένους [Πυρ. Κόσμος, 2006].
~Snodgrass, M.E., Signs of the Zodiac: A Reference Guide to Historical, Mythological, and Cultural Associations (1997)
~Arabic Astrology and the Art of Divination στο http://internationsocietyofclassicalastrologers.wordpress.com/2013/07/08/arabic-astrology-and-the-art-of-divination/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου