Μην Φοβάσαι τον Αυλό !

   Οι φοβίες του ανθρώπου έχουν μεγάλη ιστορία. Υπάρχουν φόβοι που μπορεί να είναι αρκετά εξουθενωτικοί για κάποιον, αν και όποιος υποφέρει από αυτούς γνωρίζει συχνά ότι ο φόβος είναι αβάσιμος και υπερβολικός. Είναι όμως και αρκετά δύσκολο να ξεπεράσει καποιος τις φοβίες του, και ορισμένες από αυτές φαίνεται πως πηγαίνουν αρκετά πίσω στο παρελθόν. Για παράδειγμα, μία από αυτές τις φοβίες είναι η γεφυροφοβία, δηλ. ο φόβος που έχει κάποιος να διασχίσει μία γέφυρα, ένας φόβος για τον οποίο έχουμε πληροφορίες ότι ταλαιπωρούσε κάποιους και στην αρχαία Ελλάδα.

   Η περίπτωση αυτή, όπως και άλλες ανάλογες περιπτώσεις βρίσκονται καταγεγραμμένες στο έργο Επιδημικά που παραδοσιακά αποδίδεται στον Ιπποκράτη και χρονολογείται στον 4ο αι. π.κ.Ε. Εκείνος ο πρόγονός μας που πάθαινε κρίσεις πανικού κάθε φορά που να περνούσε μία γέφυρα, ακόμα και αν αυτή δεν ήταν πολύ ψηλή ονομαζόταν Δαμοκλής. Ο Δαμοκλής πάθαινε λοιπόν γεφυροφοβία ακόμα και όταν στεκόταν πάνω από μία τάφρο. Δεν μπορούσε να τη διασχίσει πάνω από τη γέφυρα και περνούσε έτσι μέσα από αυτή. Όταν ο Δαμοκλής κατέληξε να δει έναν γιατρό που κατέγραψε και την περίπτωσή του, συνάντησε έναν φίλο του, τον Νικάνορα. 

Ο Νικάνορας υπέφερε από μία, όχι και τόσο κοινή φοβία: φοβόταν τα κορίτσια που έπαιζαν αυλό (αυλήτριες). Όταν συμμετείχε σε ένα συμπόσιο, μόλις άκουγε την αυλήτρια να αρχίζει να παίζει, τότε αρρώσταινε. Το αρχαίο κείμενο δεν έχει κάποια εξήγηση για αυτή τη φοβία, αλλά μπορούμε ίσως να μαντέψουμε τις αιτίες. 

Οι αυλήτριες ήταν μέρος της διασκέδασης στα συμπόσια, όπου όσοι συμμετείχαν ανάμεσα στα άλλα έπιναν, έκαναν φιλοσοφικές συζητήσεις, αυτοσχεδιάζαν ποιήματα και τραγούδια και έκαναν έρωτα. Υπήρχαν, λοιπόν, άπειρες ευκαιρίες που κάποιος θα μπορούσε να γίνει ρεζίλι μπροστά στους φίλους του και τους ομοίους του. Οι αυλήτριες άρχιζαν να παίζουν όταν ξεκινούσε η οινοποσία. 

Οι αρχαίοι Έλληνες συσχέτιζαν τον αυλό με την τρέλα, την μανία και την απώλεια αυτοκυριαρχίας αφού αποτελούσε το κατ’ εξοχή μουσικό όργανο της Διονυσιακής λατρείας και τελετών. Ίσως ο Νικάνορας να είχε στο παρελθόν μία άσχημη εμπειρία σε ένα συμπόσιο και μόνο το άκουσμα της μουσικής που έβγαζε η αυλήτρια να του το υπενθύμιζε ή ίσως να θεωρούσε ότι η ίδια η μουσική του προκαλούσε τρέλα, όπου σε έναν βαθμό ενδέχομένως και να το πέτυχε με το να του δημιουργήσει μία μορφή φοβίας. 

Αν θέλετε να ακούσετε τον ήχο ενός αυλού μπορείτε πατώντας τον σύνδεσμο που ακολουθεί. Και προσοχή, δεν φέρουμε καμία ευθύνη αν πάθετε "αυλοφοβία"  http://www.oeaw.ac.at/kal/agm/

Το κείμενο αποτελεί μετάφραση και απόδοση από τα αγγλικά από εδώ: http://www.wondersandmarvels.com/2012/02/fear-of-flute-girls.html